Umut etmekten vazgeçtiğinde, suçu bir başkasında arasa da, kendi sonunu kendi hazırlar insan…
Umut; insanı diri tutan
Umut; insanı sıcak kılan
Umut; insana nefes olan….
Bir tek şey hatırlanmalı umutla yaşanırken; odak noktası her daim varılacak yerde olmalı. Yol boyunca canını acıtanlara, nefesini kesenlere ya da kesmeye çalışanlara odaklandığın an, yolculuğunun süresini uzatmaktan başka bir şey yapmış olmazsın.
Her daim varış noktasından duyguya odaklanmalı, o hissi yaşamalı…
Bazen kolay değil, biliyorum ama imkansız olmadığını da biliyorum.
Diyeceğim o ki; yaşanılan can acıtı olaylara umutla yaklaşan, sevgi sözcükleri ile kendisinin ve çevresinin frekansını yükseltmeye çalışanlara kızmayın. Kızmayın ki, öfke sarıp sarmalamasın her yanı. Umut ile beslenenlere kızacağınıza, onların peşinden gidin; en azından deneyin. Çok şey kazanabilirsiniz… Bir kişi kazandığında, bir kişi gülümsediğinde binler gülümsüyor ve kazanıyorsa eğer, denemeye değmez mi sence?
Hemen cevap verme, bir düşün önce…
Özlem Çetinkaya
Dengeli Yaşam Rehberi