AFFETME PRATİĞİ 

“Gerçek şu ki gitmesine izin vermediğinde, kendini ve bir durumu affetmediğinde, olan her ne ise onun bitmiş olduğunu kabul etmediğinde ilerlemen mümkün değil.” – Steve Maraboli

 

Affetmek alttan almak, görmezden gelmek demek değil. Evet, yaralarımız henüz tazeyken canımızı yaktığını varsaydığımız kişiyi affetmek kolay değil. Ve hatta bir hata yaptığımızda kendimizi affetmek de kolay değil. Kolay değil ama mümkün. Olanı olduğu gibi görerek, yargı tuzaklarına düşmeyerek, bakış açımızı değiştirerek, dikkati dışarıdan içeriye çevirerek bu mümkün.

Öfke, kızgınlık bizi geçmişte tutuyor ve sürekli aynı hata ya da aynı yanlış üzerine düşünüp durmaya yönlendiriyor. Bizi kilit altına alıyor. Bu kilidi açmak istemez misiniz? 

  1. Gün

Kendimi affetmekte zorlandığım bir konu:…………………….

Bu durumla ilgili duygularım: ……………….

Bu durumu düşündüğüme bedenimde oluşan hisler: ………………….

Neden affedemiyorum: ………………………..

Affetmek için gerekli koşulları nasıl oluşturabilirim?………………………..

 

      2.Gün

Kendimi affedemediğim bir durum ile ilgili “Tekrar Yap” şansım olsaydı, neyi farklı yapardım? 

……………………………………………

 

       3.Gün

Bugün meditasyona kendimi affedemediğim konuyu tefekkür etmek üzere oturuyorum. Ortaya çıkan her ne varsa hepsini gözlemliyorum.

Ve sonrasında deneyimimi yazıyorum.

 

       4.Gün

Affetmekte zorlandığım bir durum / kişi: ……………………

Bana yaşattığı olay ve duygu: ……………………

Bu durum hakkında hissettiklerim:……………………..

Neden o kişi ya da durumu affedemiyorum?

Affetmek için hangi koşulları oluşturabilirim?……………………

 

       5.Gün

Bugün beni yaralayan insan hakkında düşünüyor ve onun iç dünyasını anlamaya gayret ediyorum. Olayı onun perspektifinden görmeye çaba gösteriyorum. Bunu yaptığımda fark ettiklerim:……………………….

 

        6.Gün

Beni yaralayan insan hakkında düşünüyorum. Bu olayda benim rolümün, katkımın ne olduğunu soruyorum kendime. Canım yanmasına kendi katkımın nasıl geliştiğini anlamaya gayret ediyorum. Bunu yaptığımda fark ettiklerim:…………………………….

       7. Gün

Gözlerimi kapatıyorum ve canımı yakan bu kişi ve duruma karşı kalbimi yumuşamaya davet ediyorum. Ona sarıldığımı ve onu tüm kalbimle affettiğimi hayal ediyorum. Bu çalışmanın bendeki yansıması:……………………….

 

Özgür günlerimiz olsun dilerim.